top of page
Denkfouten

Eén van de grootste denkfouten is :

denken dat je medemens ongeveer hetzelfde denkt, voelt, is,...

We zijn allemaal mensen en hebben uiteraard veel gelijkenissen, veel dezelfde patronen.

We nemen automatisch aan dat de ander ongeveer hetzelfde is.  Helaas...

Zo beginnen de problemen.

De verschillen tussen mensen zijn veel groter dan we denken.

Elke vrouw is zorgend van aard....?????

Ik kan dit, dus dat kan toch iedereen....?

Waarom wil die dat niet?

Hoe is dat toch mogelijk?

Als je maar volhoudt lukt dat wel...???

​

Was het maar zo simpel....

I.Q en graag studeren:

Ons brein maakt graag eenvoudige redeneringen,  zo wordt er minder energie verspild.

Zo hebben we de neiging te denken dat mensen met een hoog IQ

graag op school studeren.

Veel mensen met een hoog  ( rationeel ) IQ volgen ook hoger onderwijs.

Het is belangrijk te beseffen dat dit geen automatisme is, en dat er mensen zijn met een hoog IQ die niet graag naar school gaan of  niet graag op een schoolse manier kennis verwerven.

Denken dat mensen met een lager diploma minder slim zijn kan een serieuze denkfout zijn.

Bart De Wever ( In Humo):

"Ik maak daar graag tijd voor, want ik vind dat schaken in elke school moet worden aangeboden.

Kinderen steken daar zoveel van op: leren redeneren, discipline, competitiegeest, het vertrouwen dat je fysiek sterkere tegenstanders intellectueel kunt verslaan... "

Schaken is op zich interessant, maar niet voor iedereen geschikt. 

Het is een denkfout dat je iemand goed  kan leren schaken alleen door te oefenen.

Iemand die er de juiste talenten voor heeft ( met voldoende IQ) zal heel snel heel veel leren van schaken. Zo worden talenten ontwikkeld. 

Iemand met de juiste talenten voor schaken zal intuïtief naar schaken grijpen, en blij zijn als dit wordt aangeboden en er iemand is die mee wil schaken of het wil aanleren. 

Iemand zonder de vereiste talenten zal het niet willen en slechte resultaten behalen.

Met andere talenten zijn andere activiteiten in de jeugd beter geschikt.

Een kind verplichten tot schaken zal een kind demotiveren als het niet de geschikte kerntalenten heeft. 

Bart De Wever gaat uit van " one size fit's all" en maakt de fout te  veralgemenen, zonder rekening te houden met de talenten van een kind.

Bart De Wever heeft de allerbeste bedoelingen, en slaat toch de bal mis.

Iemand iets leren zal enkel tot echt goede resultaten leiden als het vereiste talent onderliggend aanwezig is.

Zonder de vereiste talenten zal het resultaat zwak middelmatig zijn, zelfs met een hoge intelligentie.

Jezelf ontwikkelen lukt het best als het vereiste talent aanwezig is.

En talent verschilt van mens tot mens.

Iedereen heeft talenten.

Alles kunnen leren is zeer uitzonderlijk of onbestaande.

​

Kinderen willen uitgedaagd worden

In elk mens zit een wens zich te ontwikkelen. 

Kinderen hebben leerkrachten, ouders ( eerder vaders dan moeders, zeker bij zonen) nodig die hen uitdagen.

Dit uitdagen doe je bij voorkeur op zaken waarin ze sterk zijn, waarbij ze zich willen ontwikkelen, waarvoor ze sterke ( kern) talenten hebben.

Als je een kind uitdaagt op een klein (kern)talent, zal het proberen, en op een bepaald moment afhaken. Als je herhaaldelijk te zwaar blijft aandringen kan het zelfvertrouwen beschadigd raken.

Het kind kan de indruk krijgen dat het niets waard is, terwijl er zoveel ander potentieel is dat wel ontwikkeld wil worden. 

​

Ik volg Bart De Wever in zijn bezorgdheid dat ons onderwijs (de sterksten) te weinig uitdaagt.  Met het risico dat er privé-onderwijs ontstaat om dit gat in te vullen.  Teveel leukigheid dreigt noodlottig te worden. 

Als je een kind juist uitdaagt, op maat,  zal het zich sterk willen ontwikkelen.  Zelfvertrouwen krijg je door je te ontwikkelen.   

Voldoening en zinvol bezig zijn is het resultaat van sterke ( kern)talenten ontwikkelen. Zo bereik je flow, en daar kan leukigheid niet aan tippen.

​

Het is zinvol als school ( en als ouders) veel aan te bieden.

Wat je niet kent , kan je niet ontwikkelen. 

Een bepaalde mate van volharding en discipline is ook nodig.

Vermenigvuldigen, taalfouten vermijden, grammatica "drillen " is nodig.

In het leven zijn er onvermijdelijk zaken die je moet doen om verder te kunnen.  Zonder oefening  ontstaat geen kunst.

Zonder voldoende parate kennis is het moeilijk te redeneren, kan je ook geen verbanden leggen,... 

De fout ontstaat dikwijls als je zelf iets graag doet en je vanuit je eigen ervaring vindt dat de ander dit ook leuk zal vinden of er iets zal uithalen, zonder je de vraag te stellen of dit voor een specifiek kind aangepast is.

​

Als een kind aangeeft dat het echt niet gaat, stel je dan de vraag wat de oorzaak zou kunnen zijn.  Vraag het kind wat precies lastig is. 

​

Let op wat een kind wel graag doet, en daag het daarin uit. 

Zie het potentieel van wat het kind wel graag doet.

Als dit iets is waarmee je zelf geen affiniteit hebt is dit uiteraard moeilijker. 

Als je hiervan bewust bent ben je al een stap vooruit. 

​

​

Je kan alles wat je wil.

Niets belet je " er in te vliegen".

Op een bepaald moment zal je ontdekken dat sommige taken je veel beter afgaan, je veel meer plezier bezorgen, je met sommige taken betere resultaten oogst.

Het is reeds lang geweten dat je beter kan inzetten op je echte (kern)talenten, je sterkste kanten.

Waarom zou je jezelf martelen met taken waarvoor je niet in de wieg gelegd bent, als anderen dit zoveel beter kunnen?

We hebben allemaal een maximale rekbaarheid, omwille van intelligentie, talenten,  lichamelijke beperkingen,....

Het is erg lonend om snel te ontdekken wat voor jou

" doodlopende straten zijn". 

Er zijn zoveel leukere straten waar je veel interessante zaken kan ontdekken, en je zal vinden wat je echt zoekt.

​

bottom of page