Het bestuderen van concepten als hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit, multitalenten, ASS ,  enz. geven mij een dubbel gevoel.

​

Enerzijds zijn deze  concepten  zeker waardevol omdat ze de gelegenheid geven zaken te herkennen en een handleiding te vinden voor zaken waar mensen in die groepen tegen aanlopen.

​

Anderzijds is er overweldigend de indruk dat dit containerbegrippen zijn, waarbij deze begrippen  ook veel mensen onrecht aandoen.

De individuele verschillen zijn zo onwezenlijk groot, en zoveel mensen lopen vast zonder te weten waarom, en begrijpen niet wat er echt aan de hand is.

​

Interviewprogramma’s op radio en tv  ( Touché, Alleen Elvis, Het Huis, … ) illustreren elke keer opnieuw dat mensen worstelen met issues zonder te weten wat hun probleem is.

​

Zelf zie ik dikwijls zeer snel wat hun probleem is, zodat ik goesting krijg om hen te contacteren om hun worstelingen  te helpen oplossen.

​

​

De standaardiseringen  in onze maatschappij, ‘ meten is weten’ , indelen in vakjes helpt niet.

Statistieken gaan per definitie over gemiddelden, niet over de uiteinden, de uitzonderingen.

De dogma’s van de wetenschap maken het moeilijk om iets anders te benoemen dan gemiddelden.

We zijn van de dogma’s van het geloof gevallen in de dogma’s van de wetenschap. 

Van de regen in de drop als je het mij vraagt, in ieder geval voor mijzelf.

Maatwerk kost natuurlijk geld, en ik zie ook weinigen die echt open staan voor de uitzonderingen, moeite doen om tijd te spenderen aan de uitzonderingen op de regel.

​

Zelf heb ik uitzonderlijk veel ‘ mentale ruimte’ zodat ik uitzonderlijk veel opensta voor de uitzonderingen.

De uitzonderingen zijn voor mij het boeiendste.

​

Een onafhankelijke intelligente denker als Nassim Taleb ( De zwarte zwaan) spreekt expliciet over hoeveel fouten er gemaakt worden en hoe extremen systematisch onderschat worden.

​

Digitalisering, datamining gaat allemaal in de richting van gemiddelden. 

Hoevelen blijven hierdoor in de kou staan?  Zelf ken ik er alles van.  Ervaringsdeskundigheid zat.

​

Begeleiding op maat is het antwoord.

​

Professionelen kiezen vanuit een model om voldoende inkomsten te genereren  vooral voor methodes die  een zo groot mogelijk aantal mensen aanspreken.  Dit zorgt voor standaardantwoorden, standaardmethodieken, standaardoplossingen.  

 

Zelf heb ik weinig hulp ervaren bij die standaardmethodieken.  

Hun oplossingen had ik zelf ook al wel in boeken of elders gevonden.

​

Iedereen kan een aantal zaken leren vanuit een Kerntalentenanalyse.

​

Atypische profielen hebben het meeste baat,

net omdat zij anders in de valkuil vallen van algemene adviezen die niet bij hen passen,

en ze niet goed begrijpen waarom die algemene adviezen voor hen niet werken.

​

Een deel van de mensen komt voor optimalisatie, soms betaald door een werkgever. 

Wat opvalt is dat deze profielen wel kleinere uitdagingen hebben, maar geen echt grote struikelblokken.

Inzicht in hun globaal profiel en allerlei kleinere issues helpt hen noemenswaardig vooruit.

​

Een ander deel zijn particulieren die in min of meerdere mate echt vastgelopen zijn.

Soms is één cruciaal inzicht genoeg om grote stappen vooruit te zetten.

Soms zijn er  grotere meer structurele struikelblokken. 

Als je deze profielen naast elkaar legt, zie je in enkele seconden dat het logisch is dat ze vastlopen,

en het moeilijk is om er zelf uit te komen.

Dit zijn de profielen die enorm baat hebben in een scherp juist inzicht in wat er precies aan de hand is.   

Een scherpe juiste  analyse draagt de kiem van de oplossing. 

Gewoon weten wat er aan de hand is maakt dat je veel eindeloos gepieker achter je kunt laten en kunt focussen op wat wel helpt.

​

​

​